“Bir insanın rəhm etməyən zövcəsi, üzür görməyən övladı, etibar etmədiyi qonşusu, nəsihət etməyən dostu, adil olmayan şəriki, düşmənçiliyi səbəbilə yatmağa qoymayan düşməni, pisliyi əmr edən nəfsi, bərbəzəkli dünyası, həlak edən havası(nəfsinə xoş gələn pis əməllər) özünə qalib gələn şəhvəti, özünü qəhr edən qəzəbi, bəzəyən şeytanı, üzərinə çökmüş zəifliyi varsa, o necə salamat qala bilər? Əgər Allah ona yaxın olar və onu (haqqa) çəkərsə, bütün bunlara qalib gələr. Əgər Allah onu başıboş buraxar və öz nəfsinə həvalə edərsə, bu şeylər onda cəm olar və onun həlakı olar.
(Ibnul-Qeyyim, əl-Fəvaid, səh 50)

 Dahi alim İbn Qayyim (Allah ona rəhmət etsin) demişdir:

"Allaha dua edərək Ona sığınmaq qılınca bənzəyir. Qılınca yalnız itilik yox, həmçinin onu vuran güclü əl də lazımdır. Nə vaxt ki, qılınc sağlam və nöqsansız, onu vuran əl isə güclü olar və onu vurmağa mane olan bir şey olmazsa, düşmənə qələbə çalmaq olar. Əgər bunların üçündən biri naqis olarsa, təsir də olmaz.

Əgər dua edənin özü saleh olmazsa, qəlbi ilə dilini bir yerə cəm etməzsə [dua edərkən fikri başqa yerdə olarsa], yaxud duanın qəbul olmasına mane olan bir şey (məsələn, günahlar) olarsa, duanın təsiri də olmaz."
(əl-Cavabu-l-kəfi, səh. 14.)

Dahi alim İbn Qayyim (Allah ona rəhmət etsin) belə buyurur:

"İNSANIN KÖKSÜNÜN GENİŞLƏNİB RAHAT OLMA SƏBƏBLƏRİNDƏN BİRİ DƏ, İNSANIN NƏ HALDA OLMASINDAN ASILI OLMAYARAQ (istər bu sevinc anı olsun, istər kədər, istərsə də qəm və müsibət anı olsun) VƏ HARDA OLMASINDAN ASILI OLMAYARAQ DAİM ALLAH TӘALANI ZİKR ETMƏSİDİR. BU ZİKİRLƏRİN QƏLBİN SEVİNCLİ OLUB HƏR ZAMAN FƏRƏHLƏ DOLMASINDA, KÖKSÜN GENİŞLƏNMƏSİNDƏ BÖYÜK TƏSİRİ VARDIR"
(Zəəd əl-Məad, 2-24]

Dahi alm İbn Qeyyim -Allah ona rəhmət etsin- belə deyir:

"ƏGƏR (etdiyin saleh əməllərində) İXLASLI OLMAYACAQSANSA O ZAMAN ÖZÜNÜ  YORMA."

‎

PAYLAŞ: