Sual belədir:

Təcavüzə məruz qalan beş yaşında qız uşağında tanrı nəyi sınamaq istəmişdir? Təcavüz edənimi? Qız uşağının ailəsinimi? Yoxsa, qız uşağınımı? Əgər qız uşağıdırsa, bu uşağın nə günahı vardır? Əgər o qız siz olsaydınız, tanrını əfv edərdinizmi? Ya da o qız uşağı sizin olsaydı necə?

Cavab belədir:

Birincisi: Bu sualda da ateistlərin digər suallarında olduğu kimi dini savadsızlıq pik həddindədir. Dünyadakı şər problemi ilə əlaqədar ateistlərin mövqeyi bütün baş verən şərlərdə Allahı ittiham etməkdən o yana keçmir. Ateistlər cənnətdə deyil, dünya adlı şər və xeyirin iç-içə olduğu dünyada yaşadıqlarını unudublar. Xülasə: Sınaq anlayışından cahillik ortadadır. İslamdakı sınaq, imtahan sözündən məna nədir? Həmin məna durumlara və şəxslərə görə necə başa düşülür? Bu sualların cavabını bilməyən və ya qəbul etmədiyi üçün mənaları anlamayan ateist təcavüzkarı deyil, Allahı ittiham edir. Hiylə də elə sualın burasındadır.

İkincisi:  Allah dünyadakı bütün şərlərə maneə olmalıdırmı? Allah belə bir funksiyanı üzərinə götürdüyünü bəyan edibmi? Yoxsa, bu emosional insanların təsəvvürüdür? Bu təsəvvür nə dərəcədə doğrudur? Bunu kimlər və niyə yayırlar? Bu sualların cavabı barədə düşündükdə görürük ki, Allah nə Quranda, nə də hədislərdə bildirməyib ki, Allah bu dünyada şərlərin qarşısını alacaq. Əksinə, Allah bu dünyada xeyir və şərin olmasına icazə vermişdir. Allahın bu dünyada xeyir və şərin baş verməsinə icazə verməsi heç də onun şərlərə razı olması mənasına gəlmir. Allah Quranda buyurur:

«Yer üzü islah olunduqdan sonra, orada fəsad törətməyin» (Əraf, 56).

Allah insanlara zinakarlığı, əxlaqsızlığı qadağan edərək insanları bu cür çirkin əməllərdən çəkindirir: «Zinaya yaxınlaşmayın. Çünki bu, iyrənc bir əməl və murdar bir yoldur!» (İsra, 32).

Başqa bir ayədə Allah buyurur: «Zalımların etdikləri əməllərdən Allahın xəbərsiz olduğunu sanma. Allah sadəcə onları cəzalandırmağı gözlərin bərələ qalacağı günə saxlayır» (İbrahim, 42)

Bu üç Quran ayəsini ona görə qeyd etdik ki, birinci ayədə Allahın yer üzündə fəsad törətməyə qarşı olduğunun, ikinci ayədə mahiyyəti zina olan təcavüz və s. bütün çirkin əməllərə qarşı olduğunun, üçüncü ayədə isə Allahın zalımlara möhlət verməsinin zülmə razı olması anlamında olmadığının, mütləq zalımların cəzalarına çatacaqları mesajını alırıq.

Din bu cür pis əməlləri inkar etdiyi halda aydın olur ki, ateist həqiqi cinayətkarı və o cinayəti ortaya çıxaran həqiqi səbəbləri unutmuşdur. Halbuki, cəmiyyətimizdə o təcavüzü yaradan səbəbləri ateistlər dəstəkləyirlər. Yazının sonunda göstəriləcəkdir ki, ateistlərin söz oyununun həqiqəti özlərinə qarşıdır. İzah ediləcək ki, ateistlərin qurmaq istədikləri cəmiyyət bəşər tarixində - istər uşaq, istər böyük təcavüzü olsun - cinsi təcavüzə münbit şərait yaradan ən uyğun cəmiyyətdir. Lakin, uşaq təcavüzü barədə bu "Allahla əlaqələndirmə" şübhəsini yayanlar, özlərini "təmiz adamlar" kimi göstərənlər də elə ateistlərin özləridir.

Üçüncüsü: Bu şübhə, əqli şübhə olmaqdan çox emosional şübhədir. Din, fəlsəfə, məntiq, ictimai elmlərin təsdiqi ilə yanaşı bütün ağıllı insanlar emosional qərarların qeyri-emosional qərarlardan daha çox həqiqətdən uzaqlaşmasını qəbul etmişlər. Uşaqlar barədə emosionallığın böyüklərə nisbətdə çox olması həqiqəti dəyişmir. Yəni, uşaq təcavüzü ilə böyük insana təcavüz arasında fərq bu təcavüzü edənin amansızlığındadır. Yəni, həm böyüyə, həm kiçiyə qarşı təcavüzün hər ikisi də çox çirkin bir cinayət olsa da, uşağa qarşı təcavüz etmək daha amansız hesab olunur. Cinayətkar da çox vaxt məlum olduğu halda ateistlər nədənsə, bu emosional durumla kifayətlənib bu cinayətə aparan maddi səbəblərdən danışmırlar.

Bəzi insanlar özlərinin hadisələrə «emosional reaksiya vermələrini və şəfqətlərini» Allahın hadisələrə yanaşması ilə eyni tutur, müqayisə etməyə çalışırlar. Xülasə, Yaradanla yaradılanın fərqini bilmirlər. Eyni zamanda Allahın ad və sifətlərini bilmədikləri üçün Onun «yazığı gəlməsinin, acımasının, rəhmətinin» insanlardakı «yazığı gəlmə və rəhmət» hissləriylə eyni tutur və ya müqayisə etməyə çalışırlar. Üstəlik Allahın hadisələrə münasibətinin, bu hadisələrə münasibətə insan emosionallığın İlahi müdrikliyə tay tutulması doğru müqayisə deyil. Çünki, Allah möhlət versə də, ehmal etmir.

«Zalımların etdikləri əməllərdən Allahın xəbərsiz olduğunu sanma. Allah sadəcə onları cəzalandırmağı gözlərin bərələ qalacağı günə saxlayır» (İbrahim, 42)

Deməli, bəzən insan tələssə də dünyadan gedənə kimi heç cinayətkara cəza verməyə nail olmur. Allah isə möhlət versə də mütləq cinayətkara cəzasını verir və ehmal etmir. Buradakı ədalətsiz təsəvvür isə insanın emosionallığının Allahla bərabər tutulması, Allahı insana tay tutmaq, onun ədalətinə şəkk etmək və cinayətkarı tərk edib "Allahı əfv etmək barədə" ateist nağılları danışmaqdır.

Şəkk yoxdur ki, Kainatın yaradıcısı olan Allah məxluqlarla bərabər tutula bilməz və məxluqun hissiyatı olduğu kimi, eynilə Allaha nisbət oluna bilməz. Mütləq ki, Yaradıcı və yaradılmışların fərqi var və olmalıdır da. Lakin, bu o demək deyil ki, Allah kainatı başlı-başına buraxmışdır. O, Özünəməxsus Hikmət və Qüdrətilə kainatı idarə edir, hadisələri insan emosionallığı ilə deyil İlahi Qüdrət, Hikmət və s. Öz şəninə layiq olan digər Uca vəsflərlə idarə edir. Bununla yanaşı qeyd olunduğu kimi dünya cənnət deyil ki, burada heç bir pis hal, zülm, haqsızlıq və şərin növləri olmasın.

Dördüncüsü: İmtahan olunmağa, sınağa çəkilməyə gəldikdə isə bu yetkin yaşdakı insanlara şamildir; Yetkin yaşından öncə vəfat edən və ya acı tale yaşayaraq həyatı dəyişilən insanlara da o dünyada hallarına ilahi ədalət olacağı İslami mənbələrdən bizə aydındır. Bu barədə digər yazılarımızda ətraflı danışmışıq. Ateistlər dünyada imtahan olunma, sınağa çəkilmə dedikdə bundan məqsədin nə olduğunu anlamamışlar. Elə «dünya imtahandır» demək o deməkdir ki, dünya rahatlıq yeri deyil, nə də cənnət kimi rahat bir yer deyil. Dünyaya gələn, istər uşaq olsun, istər böyük olsun, dünyadakı çətinliklərlə qarşılaşa bilər, zülm də görə bilər. Siz birinci İslamdakı «imtahan» məqsədini doğru anlamağa çalışın, yoxsa ədalət prinsipi ilə bu mövzuya yanaşmış olmazsınız. Gəlin Qurandakı imtahan ayəsini birlikdə oxuyaq:

«Əməl baxımından hansınızın daha yaxşı olduğunuzu sınamaq üçün ölümü və həyatı yaradan Odur. O, Qüdrətlidir, Bağışlayandır.» (Mülk, 2)

Bu ayədə deyilmir ki, uşaq və ya böyük heç kimin başına pis, arzuolunmaz hal gəlməyəcək və ya gələ bilməz. İmtahandan məqsəd xeyirlə və şərlə üzləşən insanların xeyir və ya şər yolunu seçərək həyatda yaxşı, yoxsa, pis insan olacaqlarını özlərinin müəyyənləşdirmələridir. Məsələn; əvvəli çox pis olan insanlar vardır ki, sonrakı həyatları ilə bütün insanlığa gözəl örnək olmuşlar. Bir insanın şəxsiyyətini alçaldan hallara, istənilən müsibətə səbr edib sonda yaxşı insan olanlar, pislik var deyə "mən də" pislərdən olacam deməyən insanlar həqiqi uğur qazananlar ola bilərlər.

Əgər insanlar axirət gününün əsas əbədi qalıcı yer olduğunu lazımınca dərk edə bilsəydilər, bir çox insanlar dünya həyatından sonra axirət həqiqəti ilə üzləşdikdə yetkin yaşda etdikləri günahlardan dolayı cəhənnəmə düşdüklərini görüb, sonra da təcavüzə uğrayıb yetkin yaşa çatmadan əbədi cənnət qazanan azsaylı və azyaşlı uşaqların da aqibətini görə biləcəklər. (Uşaqların birbaşa cənnətə getməsi və ya bəsit bir imtahan olunması isə ölüm səbəbindən, yaşından və ailəsindən asılı olsa da, şəkk yoxdur ki, İslami dəlillərə görə Allahın rəhməti dinsiz ailədə doğularaq ölmüş uşaqlara da bir şəkildə yansıyır, təzahür edir). Bu bizim bir müsəlman kimi dəlillərə əsasən olan təsəvvürümüzdür.

Bu deyilənlər təcavüzə uğrayıb ölmüş uşaqlara aiddir. Çünki, həyat ateistin dediyi kimi yalnız bu dünyadan ibarət deyil; Lakin, təcavüzə uğrayıb ölməyən uşaqlar isə günahsız olduqları üçün bu müsibətə səbr etdikləri üçün əvvəla savab qazana bilər, yaxşı insan olmaq fürsətlərini də itirmirlər. İmtahan ayəsi onlara yetkinlik yaşından sonra şamil olunur. Pis və yaxşı insan olmaq barədə özləri seçim edirlər. Unutmayaq ki, belə hallar nadir hallarda baş verir, hadisəni insanlar özləri törədirlər və bu mənfur hal ateist, dindən uzaq cəmiyyətlərdə daha çox baş verir.

Övladı ölmüş və ya təcavüzə məruz qalmış valideyn isə buna səbr etdiyi üçün savab qazanır. Bu valideyn üçün bir sınaq olur. Görəsən başına gələnə səbr edəcək, yoxsa, üsyan edəcək? Uşağın isə cənnət qazanması və başqa hallar barədə dünyada yaşayıb pislərin yolunu seçmədən cənnətə girməsi və ya bəsit sınağa çəkilməsindən isə danışdıq.

Cinsi təcavüz törədən cinayətkarlar isə İslamda ən şiddətli cəzalardan biri olan zinakarın öldürülməsi kimi bir cəzaya düçar edilirlər. Əgər silahdan və s. zor kimi istifadə halı olarsa, onda İslamda quldurluq edənlərə verilən cəzadan onlara verilir. Bu da adətən ibrətamiz bir cəzası edam olur.

İslam ölkələrində təcavüzkarlar adatən edam edilirlər. Avropa ölkələrində isə həbs cəzası alırlar. Bu cür iyrənc əməlləri edənlərə yaşamaq haqqı verən və bunu dəstəkləyən Qərb ateizmi və onu şərqdə dəstəkləyənlər isə cinayətkara qarşı münasibətlərini sorğulamaqdan, Allahı sorğulayırlar. Hətta, uşağa təcavüz edənlərə layiqli cəza verən İslamı tənqid edən ateistlərin özləri isə cinayətkarların başını "insan haqları" adı altında tumarlayan qanunları dəstəkləyirlər. Şərəfsizlərin halına yana-yana guya ki, təcavüz olunmuş uşaqların dərdini çəkən olublar. Üstəlik də Allahı ittiham edirlər. Paradoksun böyüklüyünə baxın: Cinayətkarı edam etməyin, uşağa təcavüz etsə də öldürməyin, Allahı əfv edərsinizmi?! Allah bu cinayətkarı əfv edərmi? Sualını verməklə, "Allahı ittiham edəcək" qədər azğın fikirlər daşıyanların yalanlarını ifşa etmək zəruridir.

Beşincisi: Ateistin istədiyi cəmiyyət cinsi təcavüzlərin, zinakarlığın, cəmiyyətlərdə hər cür əxlaqi pozğunluğun yaranmasına ən əlverişli şərait olan cəmiyyətdir. Çünki, əvvəla ateizm əxlaqa nisbi yanaşır. Ateist alimlərinin pedofilliyi dəstəkləyən, bacı qardaş evliliyinin icazəli görən sözlərini, heyvanlarla və s. münasibətin əxlaqi hesab oluna biləcəyi və s. saymaqla qurtarmayan cinsi sapıqlıqları icazəli görmələri barədə yazıları yazıb mövzunu uzatmaq istəmirik. O yazıları ki, ateistlər sevimli alimlərinin kitablarında oxuyurlar. Bacı-qardaş evliliyini isə "İnsest" başlıqlı yazılarla həmin kitablarda daha çox görürlər. Bu kitabları oxuyanların sabah kiməsə təcavüz etməyəcəyini demək çox çətindir. Türkiyəli məşhur ateist dr. Cəlal Şəngörün tələbələrə əxlaqsız filmlərə baxmalarını məsləhət görməsi, daha neçə məşhur türk ateistlərin bu cür çirkin əməlləri cəmiyyətə məsləhət görmələri və daha nələr, nələr. Bu tələbələrin də özlərindən bir az kiçik qızlara cinsi təcavüz etməyəcəklərini demək çox çətindir. Bu hallar cinsi təcavüzlərə, cinsi zorakılıqlara təhrik edən hallardan bəziləridir.

Ən çox intihar və cinsi təcavüz halları da məhz ateist ölkələrində baş verir. Qərb ölkələrinin araşdırmaları bizə cinsi təcavüzlərin manyaklar, psixoloji pozuntusu olan insanların etdiyini, həm də çoxusunun bunu içki və narkotik maddələrin təsirində etdiklərini açıqlayır. Budur ateist cəmiyyəti; Əslində praktikadan ateist olan oğlanların özlərindən bir çoxu İslamdakı "zina qadağası" ilə razılaşmırlar. Bəziləri də qızların evlilikdən öncə başqa oğlanlarla azad seks təcrübəsi toplanmasını utanmadan TV kanallarımızda təklif edirlər, sonra da gəlib bizə əxlaq dərsi keçmək bir yana özlərinin dəstəklədikləri, xəyallarındakı sapıq əxlaqlı cəmiyyətlərin adi gündəlik prosesləri olan cinsi sapıqlıqları Allahı inkar etmələrinə hüccət gətirməkdən də abır-həya etmirlər.

Sahib Əsədov

PAYLAŞ: